©
©Dorotheanthus bellidiformis
Opis
Rodzina:Aizoaceae – pryszczyrnicowate
Rodzaj Dorotheanthus ma tylko 6 gatunków.
Nasz przypołudnik jest to niewielki i bardzo atrakcyjny jednoroczny sukulent tworzący masę wielobarwnych kwiatów. Ma pokładające się pędy ze skrętoległym ulistnieniem oraz lekko czerwonym zabarwieniem. Liście najczęściej lancetowate, mięsiste, całe pokryte miniaturowymi pęcherzykami 
które przeświecają w słońcu dając wrażenie liści pokrytych lodem. Stąd zresztą pospolita nazwa w krajach angieskojęzycznych ‚Ice plant’. Kwiaty są umieszczone pojedynczo na szczycie każdego pędu. Potrafią mieć nawet 5 cm średnicy. Dodatkowym efektem oprócz dużej masy kwiatów i wielości kolorów jest opalizowanie kolorów. W naszym klimacie mają jedną wadę otwarte są tylko przy słonecznej pogodzie. Nasiona ma bardzo drobne dlatego lepiej zbierać całe owocniki i dopiero po dosuszeniu w domu wysypać z nich nasiona.
Występowanie
Republika Południowej Afryki
Wysokość
Same pędy mają około 25 cm długości jednak z uwagi na ich pokładanie się wysokość rośliny jest w granicach 10-15 cm.
Termin kwitnienia
Od czerwca aż do przymrozków. Rośliny wniesione do domu będą jeszcze trochę kwitły.
Kolor kwiatu
Od białego przez wszelkie odcienie żółtego, różowego, czerwonego. Wiele kwiatów ma kontrastowo zabarwione wewnętrzne części płatków co przy bardzo ciemnych kwiatach rurkowych(oczko kwiatu) daje rzycający się w oczy kontrast.
Stanowisko
Wyłącznie pełne słońce.
Wymagania
Jest sukulentem pochodzącym z bardzo ciepłych rejonów lecz rosnącym blisko brzegów morskich. W takich warunkach gdzie prawie zawsze rano zderzają się masy ciepłego powietrza z nad kontynentu z chłodniejszymi masami z nad oceany pojawiają się ożywcze mgły. Dlatego mimo suszy w glebie rośliny te świetnie sobie radzą. W naszym klimacie nie możemy liczyć na taki luksus. Dlatego by mieć piękne rośliny musimy zastąpić mgły utrzymywaniem gleb w przeciętnej wilgotności. Nie trzeba wyciągać węża z byle dwudniowej suszy, ale jeśli gleba na pół szpadla staje się sypkim piaskiem trzeba podlewać. Oczywiście można nie podlewać roślina przetrwa, tylko pozostaje małe ale.
Pod uprawę tej rośliny możemy przeznaczyć wyłącznie gleby dobrze przepuszczalne to jednak nie oznacza, że jałowe. Jeśli mamy w ogrodzie gleby typu ‚złote piaski’ przed siewem czy sadzeniem dajmy solidną ilość kompostu i przekopmy go z glebą. I tylko na takich glebach będzie wymagała dawki nawozu pełnoskładnikowego danego do ziemi wraz z kompostem. Na pozostałych glebach nawozić nie musimy.
Uprawiając w skrzynkach nawozimy nawozem do roślin kwitnących tak samo jak każdą inną roślinę. W skrzynce nie powinniśmy dopuścić do przesuszenia podłoża.
Rozmnażanie
Wysiew nasion od końca lutego do początków kwietnia. Termin w którym możemy wysiać nasiona zależy od ilości światła jakiej możemy dostarczyć rozsadzie. Dlatego w szklarniach wysiejemy w lutym a na parapetach raczej w kwietniu. Nasiona przykrywamy cienką warstwa ziemi. Pikujemy siewki kiedy mają 2-3 liście. Na tydzień przed wysadzeniem na miejsce stałe rozsadę chatujemy. Wysadzamy kiedy mamy pewność że wiosenne przymrozki już nam nie grożą.
Uwagi
Roślinę można wykorzystać jako typową zapchajdziurę. Możemy nią wypełnić wolne miejsca po roślinach wcześnie kończących wegetację. Jest również wspaniałą rośliną pojemnikową.
Nazwę rodzaju Dorotheanthus została nadana przez dr Martina Heinricha Schwantes na cześć jego matki o imieniu Dorothea.
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:
Dorotheanthus bellidiformis – http://pcweb.hobby-web.net/7103/03122.html
W pojemniku- http://blog.goo.ne.jp/aki_044/m/200907
Liść – http://userdisk.webry.biglobe.ne.jp/013/491/67/N000/000/002/123660926214616311864.JPG
Kwiaty roczne 
Dodaj komentarz