©
©Salpiglossis sinuata
Opis
Rodzina: Solanaceae – psiankowate
Roślina ma wprawdzie korzenie typu wiązkowego, ale z racji bytowania na ziemiach, z których woda dość szybko ucieka wytworzyła korzenie dość zgrubiałe i w nich magazynuje wodę. Pędy dość cienkie, lekko lepkie, rozgałęzione w górnej części. Mają ogromną wadę – bardzo łatwo się łamią. Liście ogonkowe, szerokolancetowate, dolne ząbkowane górne całobrzegie, lekko faliste, pokryte lepkimi włoskami.
Kwiaty od dość dużych do bardzo dużych. Potrafią mieć średnicę przekraczającą 10 cm. Wyrastają na długich szypułkach z kątów liści. Nie warto zostawiać na nasiona bo są to najczęściej odmiany mieszańcowe a w sklepie kosztują grosze i zawsze wiadomo co z nich wyrośnie. Najczęściej uprawiane są odmiany z grupy ‚Superbissima’. Dostępne są także mieszańce z grup ‚Bolero’ i ‚Casino’.
Występowanie
Andyjskie rejony Peru i Argentyny.
Wysokość
Różna i przypisana odmianie, ale mieszczą się w granicach 40 -70 cm wysokości
Termin kwitnienia
Najczęściej od lipca do przymrozków.
Kolor kwiatu
Stanowisko
Wyłącznie miejsce słoneczne. Z uwagi na kruchość łodyg miejsce musi być osłonięte od silniejszych wiatrów.
Wymagania
Z uwagi na swe górskie pochodzenie i specyficzny system korzeniowy potrzebuje gleb naprawdę przepuszczalnych co oczywiście nie oznacza, że jałowych. Oznacza jedynie tyle, że jeśli po silnym deszczu kałuże wody utrzymują się dłużej jak godzinę to nie jest to miejsce dla tujałki. Szybko na takim miejscu zginie. Ta wrażliwość na nadmiar wody powoduje, że w zimne i mokre lata roślina jest słaba i słabo kwitnie. Zasobność gleb przeciętna. Jako nawożenie wystarczy wymieszać ziemię z warstwą kompostu. Jeśli sadzimy sadzonki nie sadźmy gęściej jak15 – 20 cm od siebie. Jeśli sialiśmy do gruntu to raczej zapomnijmy by wyrwane siewki zapikować w inne miejsce. Nawet jeśli się przyjmą roślina będzie rachityczna. Po prostu jej zgrubiałe korzenie nie znoszą uszkodzeń.
Ponieważ jest to roślina górska lubi by korzenie nie nagrzewały się dlatego dobrze by było ściółkować po posadzeniu. Z powodu dwóch czynników, a mianowicie zasobniejszego stanowiska i właściwości odmiany może się zdarzyć, że trzeba będzie rośliny podwiązać. Ponieważ są one dość wysokie warto je sadzić na tzw. drugim planie. Raz, że posadzona przed nimi roślina będzie swoistą podpórką to my będziemy widzieć tylko same kwiaty.
Rozmnażanie
Nasiona wysiewamy już w końcu marca. Jak roślina ma 2 liście właściwe przepikowujemy do doniczek lub palet z otworami o średnicy 3 cm. Z uwagi na niedostateczną jeszcze w tym czasie ilość światła dobrze by było obniżyć temperaturę do 18 0C by siewki nam się nie wyciągały. Na miejsce stałe sadzimy wówczas jeśli wiemy, że nie wystąpią już większe spadki temperatur. Czyli jest to ostatnia roślina z rocznych jaką będziemy sadzić w ogródku. Wcześniej oczywiście rozsadę hartujemy. Przy tym systemie mamy możliwość uzyskania kwiatów już w czerwcu. Z siewu wprost do gruntu, który wykonujemy w maju kwitnące rośliny uzyskamy dopiero w lipcu.
Obojętnie od sposobu uprawy jeśli siewka ma około 5 liści należy uszczyknąć wierzchołek. Wielość pędów bocznych przekłada się na wielość kwiatów.
Uwagi
W wazonie utrzymuje się około tygodnia.
Nazwa rodzaju pochodzi od greckich słów ‚salpinx’ – rura i ‚glossa’ – język. Powstała najprawdopodobniej jako odniesienie do kwiatów, których dolna część płatków zrośnięta jest w lejkowatą rurkę, a górne płatki przypominają język.
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:
W ogrodzie – http://home-and-garden.webshots.com/photo/1018476913028335683sfcLNVKyKo
Kwiaty roczne 