Czarnuszka damasceńska

 

Nigella damascena

 

 

Opis

Rodzina: Ranunculaceae – jaskrowate.

Łodyga słabo rozgałęziona, pokryta gruczołkami i lekko owłosiona. Liście podwójnie pierzastosieczne o nitkowatych odcinkach . Kwiaty odmian ozdobnych są półpełne, o średnicy przekraczającej 3 cm. Owoce to rozdęte mieszki z charakterystycznymi wyrostkami. Również są pokryte gruczołkami. Zawierają trójkanciaste, czarne nasiona o pomarszczonej powierzchni i intensywnym przyjemnym zapachu.

Występowanie

Roślina ta występuje dziko w obszarze śródziemnomorskim oraz w północnych rejonach Afryki.

Wysokość

Od 20 – 50 cm.

Termin kwitnienia

Czerwiec lipiec

Kolor kwiatu

To są kolory podstawowe do tego trzeba doliczyć wszelkie ich odcienie.

Stanowisko

Wyłącznie słoneczne

Wymagania

Roślina nie jest wymagająca ale najlepiej będzie wyglądała na glebach przepuszczalnych, żyznych o prawidłowej gospodarce wodno-powietrznej. Odczyn gleby od lekko kwaśnego do obojętnego.

Jeśli nie będziemy zbierać nasion dobrze jest usuwać przekwitłe kwiaty. Roślina dążąc do zawiązywania nasion tworzy kolejne kwiaty.

Rozmnażanie

Wyłącznie przez wysiew nasion. Wysiewamy wprost do gruntu już w końcu kwietnia. Po wschodach rośliny przerywamy zostawiając rośliny co 15 cm. Nie można siać wcześniej z uwagi na korzeń palowy który powoduje, że rośliny źle znoszą przesadzanie. Roślina daje samosiew.

Uwagi

Oprócz dekoracji można przynajmniej część roślin przeznaczyć na nasiona, których zbiór przypada na sierpień i wrzesień. Nasiona suszy się wraz z mieszkami. Potem wysypuje z mieszków i jeszcze dosusza by zapobiec pleśnieniu do czego mają skłonność. Także przechowywać należy w suchym miejscu.

Dla produkcyjnego pozyskiwania nasion i ich dalszego zastosowania wykorzystuje się przede wszystkim czarnuszkę siewną jako roślinę uprawną.

Od zawsze nasiona czarnuszki służyły jako przyprawa przede wszystkim do wszelakiego rodzaju wyrobów mącznych z pieczywem na czele. Ziele czarnuszki w północnej Afryce uważano za ziele magiczne odpędzające złe duchy. Często wówczas zawieszano pęczki czarnuszki u wejścia. No może w nie tak eleganckiej wersji.