©
©Asclepias curassavica
Opis
Rodzina: Asclepiadaceae – trojeściowate
Z botanicznego punktu widzenia jest to podkrzew. Niemniej w ciepłych strefach zachowuje się jak bylina. Ma pędy wzniesione, zielono szare, ulistnione, zakończone kwiatostanem. Liście do 15 cm długości, na pędzie ułożone na przeciw siebie. W kształcie lancetowate o ostrym końcu. Na szczycie pędu i w kątach górnych liści kwiatostany złożone z od 10 do 20 kwiatków.
Budowa pojedynczego kwiatka jest dość skomplikowana. Zamiast opisu proszę spojrzeć na zdjęcie.
Po zapyleniu powstaje około 10 cm wielkości, wrzecionowaty mieszek wypełniony licznymi nasionami.
Po dojrzeniu mieszek pęka wzdłuż i wylewają się puszyste nasiona.
Każde nasionko jest dość duże i zaopatrzone w długie, jedwabiste włoski, dlatego wiatr roznosi je na znaczne nawet odległości.
Cała roślina zawiera sok mleczny mogący wywołać podrażnienia. Szczególnie niebezpieczny jest jak dostanie się do oka.
Istnieje wiele różnych odmian o lepszych kolorach kwiatów, niższym wzroście, lecz w kraju na razie niedostępne.
Występowanie
Przyjmuje się, że ojczyzną rośliny jest cała tropikalna część Ameryki.
Wysokość
Nawet do 1 m.
Termin kwitnienia
W tropikach kwitnie prawie cały rok, na zdjęciu inna odmiana lecz wszystkie zachowują się tam tak samo, w tym samym czasie i kwitną i owocują. U nas od czerwca do przymrozków.
Kolor kwiatu
Połączenie pomarańczowego, czerwonego i żółtego.
Stanowisko
W naszym klimacie w grę wchodzą miejsca tylko w pełnym słońcu.
Wymagania i pielęgnacja
Roślina może być uprawiana na rabacie, ale także jako kwiat domowy.
Na ogrodzie urośnie niemal w każdej ziemi. Oczywiście tym ładniejsza roślina im stanowisko bardzie zbliżone do optymalnego. Jeśli sadzimy na rabacie warto wykopać równy duży dół jak pod cebule. Jego głębokość powinna być równa wysokości bryły korzeniowej sadzonek. Na powierzchni tego dołka ustawiamy sadzonki wyjęte z doniczek i zasypujemy kompostem. Odległość między sadzonkami powinna wynosić około 15 cm czyli długość damskiej dłoni. Sadzonki można uszczyknąć zanim je posadzimy lub po posadzeniu. Roślina wytworzy więcej pędów, a to oznacza więcej kwiatostanów. Mimo że w naszym klimacie jest to roślina roczna, czasem przy łagodnej zimie i osłoniętym stanowisku mogą pojawić się nowe pędy, bo roślina zachowa się jak bylina. Powtarzam, że to się może zdarzyć, ale regułą nie jest.
Do uprawy doniczkowej sadzonki przesadzamy do większej doniczki jak tylko przerosną starą. Przy czym sadzimy zawsze do jak najmniejszej doniczki. Chodzi o dobre przerośnięcie ziemi i by doniczka była mniejsza niż góra kwiatu. Na zdjęciu pokazuję jak wygląda tak prowadzona roślina na początku kwitnienia. Zimą trzymamy ją na południowym parapecie i podlewamy z głową. Wiosną można przyciąć na wysokość 3 oczek. Roślina odbije zagęści się i w czerwcu znów będzie pięknie kwitła. Na lato by poprawić jej warunki świetlne należy wystawić na zewnątrz. W lecie nawozimy tak jak wszystkie kwitnące kwiaty doniczkowe.
Rozmnażanie
Jeśli hodowaliśmy roślinę w domu to jak mówiłam wiosną ją ścinamy. Ścięte pędy można wykorzystać jako sadzonki pędowe. Bardzo dokładnie pokazuje to obrazkowa instrukcja na tej stronie. Wklejam link
http://www.butterflyfunfacts.com/milkweedpropagation.php
Na niej na zdjęciach pokazano jak wykonać sadzonki i jak je pielęgnować. Zdjęcia powiększają się i wszystko jest dobrze widoczne.
W takcie sezonu można ściąć niekwitnące wierzchołki i potraktować jak sadzonki. Ukorzeniają się łatwo.
W połowie marca wysiewamy nasiona. Procedura standardowa. Wysiewu musimy dokonać w domu, bo rośliny wysiane wprost do gruntu zaczynają kwitnąć pod koniec lipca i nasiona nie zdążą dojrzeć. Gdyby do tego czasu nie oddzielił się puch od nasion to proszę je wsypać do zakręcanego słoiczka i dodać kilka drobnych monet. Słoiczek zakręcamy i obracamy tak by monety kręciły się w środku. One to oddzielą puch od nasion. Puch znajdzie się w postaci kulki ponad nasionami.
Choroby i szkodniki
Jedyny problem jaki może się u nas pojawić to mszyce.
Zastosowanie
Ponieważ trojeść ta jest masowo odwiedzana przez motyle można posadzić ją tak by mieć dobry punkt obserwacyjny. Z racji swej wysokości jest to roślina na tył rabaty. Liści nie musimy oglądać, a ostro pomarańczowo-czerwone kwiaty widać będzie z daleka. Jest to też doskonała roślina na kwiat cięty. Tutaj jednak przestrzegam by nie łamać pędów, ale ścinać. Przy łamaniu pędów sok może prysnąć do oka i wielomiesięczny kłopot gotowy.
Suszone niedojrzałe strąki to świetny element do suchych kompozycji.
Jeśli mamy tylko taras można w dużej donicy posadzić kilka sadzonek. Potem je uszczyknąć 2 razy i w lecie będziemy mieć piękny kwitnący krzew.
Uwagi
Pierwszy opis gatunku pojawił się w wielkim dziele K. Linneusza „Species plantarum” wydanym w 1753 roku.
Nazwa rodzajowa ”Asclepias” jest odniesieniem do leczniczych własności niektórych gatunków. Nazwę roślinie nadano od greckiego herosa Asklepiosa i tu cytat z Wikipedii ”Uchodził za syna boga Apollina i nimfy Koronis. Był mężem Epione (Kojąca ból) i ojcem Higiei , Panakei, Iaso, Ajgle, Akeso oraz lekarzyMachaona (internista) i Podalejriosa (chirurg). Został wychowany przez centaura Chirona, który nauczył go sztuki lekarskiej. Doszedł do takiej wprawy, że posiadł umiejętność wskrzeszania umarłych. Z tego względu Asklepios nazywany był Zbawicielem (gr. Soter). Widząc to Zeus uśmiercił go, a następnie przemienił w gwiazdozbiór Wężownika. Pragnący zemsty Apollo zabił wszystkie cyklopy”
Nazwa gatunkowa ”curassavica” jest odniesieniem do karaibskiej wysepki Curacao na której prawdopodobnie znaleziono pierwszą roślinę.
Przypisy
Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:
Nasionka – http://gardeningwithwilson.com/tag/asclepias-curassavica/
Kwitnie i owocuje – http://davesgarden.com/guides/pf/showimage/218818/
Mszyce – http://comm-hort.blogspot.com/
Kwiaty roczne 
Dodaj komentarz